Долорес Рейстің жер суытуышы.Харпервия Жер жылу театры , Аргентиналық белсенді және жазушы Долорес Рейестің дебюттік романы әдеби фантастика ретінде жазылды. Бірақ YA жанрының көптеген белгілері бар. Оның тартымды, ерте жас дикторы параллельді романтикалық сюжетті жүргізе отырып, қаһармандық әрекеттер жасау үшін қолданатын ерекше күштерге ие. Рейес осы таныс элементтерді алып, оларды жарақаттау, әйелдер мен балаларға қатысты зорлық-зомбылық, сондай-ақ өлгендердің елі болып табылатын ересек өмірге саяхат туралы үзінділерге қайта жинап, оларды бөліп тастайды.
Романның басты кейіпкері - ағасы Вальтермен бірге аргентиналық лашықта тұратын ешқашан аталмаған жас қыз. Кейіпкердің анасы зорлық-зомбылықтан қайтыс болды, мүмкін оны әкесі өлтіруі мүмкін, ол балаларды да қалдырады. Өліммен және жоқтықпен өмір сүру әңгімешіні жерді жеуге бастауға жетелейді; ол өзінің өлі немесе тірі болғанына қарамастан, тұтынатын жермен байланысты заттарды көре алатындығын біледі. Оның күштері қоғамдастықтың көпшілігін қорқытады және иеліктен шығарады; зардап шеккендер мен маргиналдар үшін сөйлеу қауіпті және қорқынышты. Әкесінің әпкесі, оның қамқоршысы, оны және ағасын жетім қалдырады. Оның жігіті де қашып кетеді. Алайда басқалары оның ауласына жер банкаларын қалдырып, нота және ауыр үмітпен бірге жоғалған жақындарын табу үшін келе бастайды.
Повестьтің көп бөлігі бірқатар тергеп-тексерулерден тұрады, Браун - психикалық энциклопедияның өзіндік түрі ретінде Жер Театры. Энциклопедия кроссовкаларын шынымен де мықтап ұстап тұрған жерде, Жер-Театр көрнекілік пен шындықтың шекарасында өмір сүреді, оның ішкі және сыртқы арасындағы тосқауыл оның ернінде көрсетілген. Проза күнделікті реализмнің айқындығынан - тамақ ішу, сауда жасау, достарымен бейне ойындар ойнаудан - түнгі арманның айқындығына ауысады. Өлім әрқашан қол тигізуге немесе тамақ ішуге жақын. Мен Флоренсияны ауру жүрек сияқты құрт жегілгендей, оның бас сүйегін жұлып алған өрмекші торын көрдім.
Вальтер - тұрақты қозғаушы тас, бірақ әйтпесе әңгімелер ішінен жыпылықтайды және есінен шығып, ойдан өтіп кетеді немесе жер астынан өтеді. Жерді жеу - бұл жерде қалып қоюға және жоғалған адамдармен байланыста болуға тырысатын метафора. Сонымен қатар, бұл ессіздік, психикалық ауру және PTSD символы. Ертегіші қолын топыраққа салады, бірақ саусақтары тырмаланып жатқан кезде жер шар оның астынан шығады.
Романдағы уақыт тақ сәйкес келеді және басталады. Кітаптың басында баяндаушы оның он жасында. Ол жасөспірімге белгілі бір уақыт белгілерінсіз, дауысы мен монологында айтарлықтай өзгеріссіз ауысады. Бір күні ол орта мектепте оқиды, содан кейін кенеттен ол сыра ішіп, милиционердің сүйкімді жас офицерімен жыныстық қатынасқа түсіп жатыр, ол оған жоғалған адамдардың ісін қозғады. Бұл кедейлік пен зорлық-зомбылыққа белшесінен батқан балалардың қаншалықты тез өсуіне тура келетіндігінің көрінісі. Романдағы ең есте қаларлық және таңқаларлық образдардың бірі тым нәзік және кенеттен пісіп жетілген, өйткені әңгімешінің үйінің сыртындағы арамшөптер қараусыз өседі. Ол құмар гүл біздің бесігімізді жыртқыш өсімдік сияқты жұтып қояды, оның үйі сәнді және қатерлі ісікке айналады деп елестетеді.
Өзгерістер мен өсудің жеделдеуі сізге әңгімешіні уақыттың тыс кездерінен бақылаудың қорқынышты сезімін тудырады. Романның бойында ол жас кезінде өлтірілген мұғалім Сеньорита Ананы армандайды, ол оның денесін ашуға көмектесті. Ана Жердің Театры есейген жаста қалады, сөйтіп баяндауыш өзінің өлімін өзімен бірге алып жүретін сияқты, өзгеріссіз, оған қарай бара жатыр.
Романның сюжеттік желісі эпизодтық және белгісіз, ал соңы шешуге аз мүмкіндік береді. Соңғы актіде жаңа кейіпкер пайда болады, ескі кейіпкер көп түсіндірусіз қайтады. Жаман пайғамбарлықтар жартылай орындалады, ал жартылай ілулі. Қашудың қандай да бір сезімі бар, бірақ жер барлық жерде, ал сіз зорлық-зомбылықтан аулақ бола алсаңыз да, алда көп күтуге болатын шығар.
Жер жылу театры әрқашан оның жанрлық импульсі мен лирикалық және метафоралық тәсілдерді теңестіре бермейді. Әсіресе, соңына қарай әрекет ойластырылмаған және орынсыз болып көрінетін қимылдар тізбегі бар. Кітаптың ішінде Джулия Санчестің аудармасында қиындық тудыруы мүмкін тақ сөз тіркестері мен сөз таңдаулары бар. Мысалы, диктор өзіне ұнамайтын адамдарды қамытқа жатқызады. Терминнің мағынасы «жексұрын» дегенді білдіруі керек сияқты, бірақ оның ағылшынша мағынасы мен резонансы көп емес. Оның түпнұсқа жаргоннан аударылмағандығы немесе таңқаларлықтай аударылғандығы түсініксіз, бірақ кез келген жағдайда ол сәтті таңдау болып көрінбейді.
Бірақ мұндай кішігірім қателіктерді біржола қоя отырып, Жер жылу театры бұл қайғы-қасірет, азап шегу мен зорлық-зомбылық туралы әңгіме. Рейстің қолында бұл жаңа туындайтын роман өлім туралы медитацияға құлшынып, соңында балалар барлық жерді жейді.
